Filozofia polityczna i poetyka - Platon i Arystoteles
Państwo Platona to wizja idealnego ustroju, ale też krytyka demokracji. Platon uważa, że demokracja prowadzi do korupcji i chaosu przez nadmierną wolność obywatelską. Jego idealne państwo to około 5 tysięcy obywateli podzielonych na trzy grupy: filozofów-władców, strażników i robotników.
Najbardziej kontrowersyjne są pomysły Platona dotyczące życia prywatnego. Chce znieść instytucję rodziny, dobierać partnerów losowo, a dzieci wychowywać wspólnie. Wprowadza też cenzurę literatury (krytykuje nawet Homera!). To wszystko ma służyć dobru państwa, które jest ważniejsze od szczęścia jednostki.
Poetyka Arystotelesa to pierwszy systematyczny opis teorii literatury. Poezja to dla niego naśladownictwo rzeczywistości, które powstaje z ludzkiej potrzeby powtarzania tego, co widzimy w naturze. Wyróżnia różne gatunki - komedię, tragedię, dytyramb.
Ważne dla matury: Arystoteles definiuje tragedię jako naśladowanie poważnej akcji, która ma wzbudzać trwogę przez fabułę, nie przez efekty sceniczne.
Retoryka to sztuka argumentowania, nie przekonywania. Arystoteles podkreśla, że dobry mówca musi mieć charakter i wzbudzać odpowiednie uczucia. Retoryka pomaga odkrywać wiarygodne argumenty, ale nie gwarantuje, że każdy je zaakceptuje.