Stylizacje językowe - podstawowe techniki
Archaizacja to używanie starych słów i zwrotów, które już wyszły z użycia. Pisarze robią to, żeby pokazać dawne czasy - jak Sienkiewicz w "Potopie" pisał "waćpanna" zamiast "pani" czy "niegodzien" zamiast "niegodny".
Dialektyzacja polega na wplataniu gwarowych słów i form gramatycznych. To świetny sposób na pokazanie, skąd pochodzą bohaterowie. W "Weselu" Wyspiański używał form jak "ino oni nie chcom chcieć", a Prus w "Lalce" - "czegóż to chcesz?".
Kolokwializacja to pisanie językiem potocznym, pełnym emocji i wartościujących słów. Dzięki temu tekst staje się bliższy każdemu czytelnikowi i łatwiejszy do zrozumienia.
Pamiętaj: Każda stylizacja ma konkretny cel - archaizacja pokazuje czas, dialektyzacja miejsce, a kolokwializacja przybliża tekst do codziennego języka.
Stylizacja biblijna wykorzystuje uroczysty, podniosły język Biblii z inwersją i powtórzeniami. Przykład to "Bogurodzica" czy "Gloria Victis" z charakterystycznym "Albowiem...". Stylizacja środowiskowa natomiast oddaje sposób mówienia konkretnych grup społecznych, nadając postaciom wiarygodności.