Sztuka antyczna - cechy i porównanie grecko-rzymskie
Sztuka antyczna opierała się na kanonie piękna, który wyznaczał harmonię i proporcję. Ważnym pojęciem było mimesis - naśladowanie rzeczywistości, ale nie dokładne jej kopiowanie, a raczej upiększanie jej.
W rzeźbie antycznej dominowało realistyczne przedstawienie postaci. Figury ukazywano często bez okrycia, w naturalnej, swobodnej pozie zwanej kontrapostem. Z malarstwa antycznego zachowało się niewiele dzieł, głównie freski i mozaiki.
Architektura grecka i rzymska różniły się znacząco. Grecy budowali głównie świątynie (jak Partenon w Atenach) z charakterystycznymi kolumnami w trzech porządkach doryckim (prostym), jońskim (subtelnym, zdobionym) i korynckim (bogato zdobionym liśćmi akantu). Rzymianie preferowali konstrukcje użytkowe mosty, drogi i akwedukty, a ich znakiem rozpoznawczym był łuk.
Warto zapamiętać! Poliklet był rzeźbiarzem, który stworzył kanon idealnych proporcji ludzkiego ciała, a jego "Doryforos" jest doskonałym przykładem kontrapostu. Rzymianie często kopiowali greckie rzeźby, czego przykładem jest posąg "Augusta z Prima Porta".
Literatura antyczna charakteryzowała się kilkoma kluczowymi cechami. Mimesis przejawiało się w obrazowaniu rzeczywistości, a proporcjonalność zapewniała harmonię elementów i przemyślaną kompozycję. Decorum nakazywało dostosowanie języka do tematu, a dzieła dzieliły się na sferę sacrum (religijną) i profanum (świecką).