"Wesele jako dramat symboliczny" to jedno z najważniejszych dzieł polskiej literatury, które łączy w sobie elementy realizmu i symbolizmu, tworząc wielowarstwową opowieść o polskim społeczeństwie.
Dramat młodopolski charakteryzuje się kilkoma kluczowymi cechami, które możemy odnaleźć w "Weselu" Wyspiańskiego. Przede wszystkim utwór zawiera liczne symbole i metafory, które pogłębiają jego znaczenie i umożliwiają różnorodne interpretacje. Akcja dramatu rozgrywa się na dwóch płaszczyznach - realistycznej (wesele w bronowickiej chacie) i fantastycznej (rozmowy z osobami-widmami). Wesele jako dramat narodowy porusza istotne kwestie społeczne i polityczne, przedstawiając różne warstwy polskiego społeczeństwa i ich wzajemne relacje. Autor wykorzystuje cechy dramatu młodopolskiego takie jak: oniryzm, symbolizm, nastrojowość oraz połączenie elementów realistycznych z fantastycznymi.
W utworze można również dostrzec wpływy dramatu neoromantycznego, szczególnie w sposobie przedstawienia postaci i ich wewnętrznych rozterek. Wyspiański wykorzystuje także motywy ludowe i narodowe, łącząc je z problematyką uniwersalną. Dramat symboliczny cechy widoczne w "Weselu" to między innymi: wieloznaczność interpretacyjna, obecność postaci-symboli, wykorzystanie muzyki i tańca jako elementów znaczących, oraz przenikanie się świata realnego z nadprzyrodzonym. Utwór stanowi również przykład dramatu modernistycznego, który charakteryzuje się psychologizmem, nastrojowością oraz skomplikowaną strukturą fabularną. Wyspiański mistrzowsko łączy w nim różne konwencje literackie, tworząc dzieło wielowymiarowe i ponadczasowe.
