Gatunek, budowa i kontekst "Wesela"
"Wesele" to dramat modernistyczny o charakterze synkretycznym, łączący elementy realistyczne i symboliczne. Utwór powstał w listopadzie 1900 roku, inspirowany prawdziwym ślubem Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną w Bronowicach Małych.
Dramat ma budowę szopkową, kontynuującą tradycję dwóch aktów: realistycznego (charakterystyka chłopów i inteligentów) oraz symbolicznego (zjawy). Ta dwupoziomowa struktura pozwala Wyspiańskiemu zestawić realne problemy społeczne z symboliczną wizją narodu.
Wśród postaci realistycznych znajdziemy Pana Młodego (Lucjana Rydla), Dziennikarza (Rudolf Starzewski), Poetę KazimierzPrzerwa−Tetmajer czy Gospodarza (Włodzimierz Tetmajer). Postaci fantastyczne, czyli zjawy, reprezentują różne aspekty polskiej historii: Stańczyk symbolizuje mądrość polityczną, Rycerz - cnoty rycerskie, Hetman - zdradę narodową, a Wernyhora - nadzieję na niepodległość.
Warto zapamiętać! Wyspiański poprzez postacie fantastyczne bezlitośnie obnaża wady Polaków: pychę, prywatę, lekkomyślność i jałowość zamiarów, które uniemożliwiają skuteczną walkę o niepodległość.