"Świtezianka" - kontekst utworu
"Świtezianka" to ballada, której akcja rozgrywa się w odległej przeszłości, nocą u schyłku lata nad jeziorem Świteź i w otaczającym je lesie.
Jako utwór synkretyczny łączy:
- elementy epickie - narracyjna opowieść o losach strzelca
- elementy dramatyczne - dialogi i wyraźna akcja
- elementy liryczne - atmosfera tajemniczości i emocje bohaterów
Struktura ballady jest precyzyjna i muzyczna:
- zwrotki czterowersowe
- wersy naprzemiennie 8- i 10-sylabowe
- rymy abab
- liczne powtórzenia charakterystycznedlautworoˊwprzeznaczonychdosˊpiewania
Ważny aspekt W balladzie Mickiewicza świat realny przenika się ze światem fantastycznym, a całość nawiązuje do ludowej mądrości, że każda wina zostanie ukarana.
Tematem utworu jest historia miłości, zdrady i kary, wywodząca się z ludowego podania o jeziorze Świteź.
Strzelec - główny bohater ballady - pracuje w lasach wokół jeziora Świteź. Poznaje tajemniczą dziewczynę pojawiającą się tylko nocą i zakochuje się w niej. Po miesiącach spotkań pragnie, by zamieszkała z nim w jego chacie. Mimo złożonej przysięgi wierności, okazuje się podatny na kobiece wdzięki i niestały w uczuciach. Choć początkowo opiera się pokusom, ostatecznie ulega czarom wodnej zjawy, co kosztuje go niezwykle wysoką cenę.