Literatura wojny i okupacji - charakterystyka epoki
Literatura wojny i okupacji to okres w polskiej literaturze rozpoczynający się w 1939 roku, wraz z wybuchem II wojny światowej. Twórczość tego czasu koncentrowała się głównie na tematyce wojennej, życiu codziennym pod okupacją oraz problemach społecznych i moralnych wynikających z tej sytuacji.
Główne cechy literatury tego okresu to:
-
Sztuka ulotna - miała charakter propagandowy, której celem było podtrzymywanie morale Polaków i zachęcanie ich do oporu.
-
Literatura faktu - rezygnowała z fikcji na rzecz autentycznych świadectw, dokumentów i osobistych przeżyć uczestników wydarzeń.
Charakterystyczne typy bohaterów w literaturze wojennej to:
- Człowiek zlagrowany - więzień niemieckich obozów koncentracyjnych lub radzieckich łagrów
- Poeta-żołnierz
- Żołnierz zbrojnego podziemia
- Ofiara Holokaustu
Highlight: Najważniejszym tematem literatury wojennej był Holokaust - zaplanowana przez nazistowskie Niemcy eksterminacja narodu żydowskiego.
Definition: Holokaust to systematyczne ludobójstwo Żydów europejskich dokonane przez nazistowskie Niemcy podczas II wojny światowej.
Example: Przykładem literatury Holokaustu jest "Medaliony" Zofii Nałkowskiej czy "Pamiętnik" Anny Frank.
Vocabulary: Getto - wydzielona część miasta, w której przymusowo osiedlano Żydów podczas II wojny światowej.
Ta epoka literacka stanowi niezwykle ważne świadectwo historyczne, ukazujące okrucieństwo wojny i okupacji, ale także heroizm i siłę ducha narodu polskiego w obliczu niewyobrażalnego terroru.
