"Chrystus miasta" - ewangelia w wielkim mieście
"Chrystus miasta" Tuwima to fascynujący tekst, który przenosi ewangelię do współczesnego miasta. Podmiot obserwuje mieszkańców wykluczonych - prostytutki, przestępców, alkoholików, którzy tańczą dziki taniec na moście.
Autor wykorzystuje motyw dzikiego tłumu, popularny w dwudziestoleciu międzywojennym. Ten prymitywny, brzydki tłum nagle spotyka Chrystusa, którego rozpoznaje Magdalena. Kiedy pada jego imię, wszyscy padają na ziemię i oddają cześć.
Tekst działa jak ewangeliczna przypowieść - Chrystus pojawia się u wykluczonych, bo dla Boga nie ma znaczenia majątek czy pozycja społeczna. Jego obecność sakralizuje przestrzeń miasta, czyni ją świętą.
Wiersz zawiera wszystkie elementy skamandryckie: zwykłych bohaterów, przestrzeń miejską, witalizm, dynamikę, język potoczny i skupienie na teraźniejszości.
Kluczowe: Tuwim pokazuje, że nawet w najbrudniejszych zakątkach miasta może się objawić sacrum!