Miejsce człowieka w systemie klasyfikacji organizmów
Karol Linneusz w XVIII wieku jako pierwszy umieścił człowieka w systemie klasyfikacji, przyporządkowując go do rzędu naczelnych. Współczesna pozycja systematyczna człowieka została ustalona dzięki badaniom z zakresu paleontologii, biologii molekularnej i genetyki. Te nauki pomogły dokładnie określić nasze miejsce w drzewie życia.
Człowiek wykazuje wiele cech wspólnych z małpami człekokształtnymi, szczególnie z szympansami, gorylami i orangutanami. Podobieństwa te obejmują budowę anatomiczną (brak ogona, pionowa postawa), układ immunologiczny (antygeny układu grupowego krwi ABO) oraz strukturę genetyczną (prawie identyczne geny). Również w zachowaniu widać wiele wspólnych elementów - małpy człekokształtne potrafią wyrażać emocje, mają samoświadomość i używają narzędzi.
Mimo tych podobieństw, człowiek posiada kilka unikatowych cech. Pionowa postawa ciała umożliwia nam poruszanie się na dwóch nogach, uwalniając kończyny górne do innych zadań. Posiadamy także wyjątkowo rozwinięte mózgowie, które daje nam zdolność zapamiętywania, uczenia się oraz posługiwania się mową artykułowaną.
Warto wiedzieć! Człowiek i szympans dzielą około 99% materiału genetycznego, co czyni nas najbliższymi ewolucyjnie gatunkami. Ta bliskość genetyczna jest jednym z najsilniejszych dowodów na nasze ewolucyjne pochodzenie.