Różnice między polipem a meduzą oraz systematyka parzydełkowców
Polip i meduza różnią się trybem życia i budową. Polip jest zazwyczaj osiadły i długowieczny, z cienką warstwą mezoglei. Meduza prowadzi wolno żyjący tryb życia, jest krótkotrwała i ma grubszą warstwę mezoglei. Gdzie żyją parzydełkowce? Znajdziemy je zarówno w wodach słodkich, jak i słonych.
Parzydełkowce dzielą się na cztery główne grupy: okrążkopławy (z dominującą meduzą, żyjące wyłącznie w wodach słonych), stułbiopławy (z dominującym polipem, występujące w wodach słodkich i słonych), kubopławy (z meduzą o sześciennym kształcie) oraz koralowce (występujące wyłącznie jako polipy w wodach morskich).
Czynności życiowe parzydełkowców obejmują drapieżny sposób odżywiania. Używają czułków i płatów gębowych do polowania. Ofiara zostaje sparaliżowana przez parzydełka i wprowadzona do jamy gastralnej, gdzie odbywa się dwuetapowe trawienie: zewnątrzkomórkowe (dzięki enzymom) i wewnątrzkomórkowe (w komórkach trawiennych).
Układ nerwowy parzydełkowców jest siateczkowy (rozproszony). U meduz występują ropalia zawierające oczka i statocysty – prymitywne narządy zmysłów. Meduzy poruszają się ruchem odrzutowym, a polipy są zazwyczaj osiadłe. Wymiana gazowa, wydalanie i osmoregulacja odbywają się przez całą powierzchnię ciała.
Ciekawostka! Niektóre gatunki parzydełkowców żyją w symbiozie z autotroficznymi protistami, od których pobierają produkty fotosyntezy – to dlatego koralowce mogą tworzyć rafy.