Paprotniki to grupa roślin naczyniowych, które odegrały kluczową rolę w ewolucji świata roślin.

Budowa paprotników charakteryzuje się obecnością łodygi, liści i korzeni. Posiadają one tkanki przewodzące (ksylem i floem), które transportują wodę i substancje odżywcze. Najbardziej charakterystycznym elementem są duże, zazwyczaj pierzaste liście zwane frondami. Rozmnażanie paprotników odbywa się przez przemianę pokoleń, gdzie występują dwa stadia: gametofit i sporofit. Heteromorficzna przemiana pokoleń oznacza, że te dwa pokolenia różnią się od siebie morfologicznie - sporofit jest większy i dominujący, podczas gdy gametofit jest niewielki i ma prostszą budowę.

Środowisko życia paprotników to głównie miejsca wilgotne i zacienione, choć niektóre gatunki przystosowały się do życia w bardziej suchych warunkach. Do głównych przedstawicieli należą paprocie, skrzypy i widłaki. Znaczenie paprotników w przyrodzie jest ogromne - uczestniczą w obiegu materii w ekosystemach, zapobiegają erozji gleby, a w przeszłości geologicznej przyczyniły się do powstania złóż węgla kamiennego. Znaczenie paprotników dla człowieka obejmuje zastosowania ozdobne, lecznicze i przemysłowe. Niektóre gatunki są wykorzystywane w medycynie ludowej, inne jako rośliny doniczkowe lub ogrodowe. Paprotniki stanowią także ważny element w badaniach naukowych nad ewolucją roślin i ich przystosowaniami do życia na lądzie.