Przedstawiciele płazińców to zwierzęta o wydłużonym, spłaszczonym grzbieto-brzusznie ciele o kształcie liścia lub taśmy. Nazywane są one również robakami płaskimi. Do grupy tej należą wirkokształtne, które żyją głównie w wodzie, oraz tasiemce, które są pasożytami zwierząt.
Ogólna budowa ciała
Płazińce są zwierzętami trójwarstwowymi, co oznacza, że posiadają mezodermę. Mają narządy ulitady i symetrię dwuboczną. Brak u nich celomy, pierwotną jamę ciała wypełnia parenchyma, która wywodzi się z mezodermy i umożliwia spłaszczanie ciała dzięki obecności w niej mięśni grzbietobrzusznych.
Przystosowanie płazińców do pasożytniczego trybu życia
Znaczną część płazińców stanowią pasożyty, tak jak większość nicieni, co oznacza, że żywią się substancjami odżywczymi pobranymi od gospodarza. Przykładem pasożytniczych płazińców są tasiemce, które są zbudowane z segmentów, takich jak niedojrzały człon, dojrzały człon i główka.
Czynności życiowe płazińców
Płazińce wykazują różne czynności życiowe, takie jak oddychanie, trawienie, transport substancji, układ nerwowy, narządy zmysłów, układ wydalniczy oraz rozmnażanie się i rozwój.
Układ pokarmowy płazińców
Płazińce posiadają rozbudowany układ pokarmowy, który umożliwia im zdobywanie pokarmu oraz trawienie. Pomimo że tasiemce nie mają układu pokarmowego, wchłaniają cząsteczki substancji pokarmowych bezpośrednio z jelit gospodarza.
Znaczenie płazińców w przyrodzie i dla człowieka
Płazińce odgrywają ważną rolę w przyrodzie, m.in. poprzez utrzymywanie równowagi ekosystemów wodnych. Jednak niektóre płazińce, zwłaszcza pasożytnicze, mogą wywoływać schorzenia u ludzi i zwierząt, dlatego ich kontrola jest istotna dla zdrowia człowieka i innych organizmów.
Przystosowanie płazińców do pasożytniczego trybu życia polega na silnie rozgałęzionym jelicie, które umożliwia rozprowadzanie substancji pokarmowych po całym ciele. Tasiemce, jako pasożyty, nie posiadają układu oddechowego ani krwionośnego, natomiast uzyskują energię dzięki fermentacji.
Gdzie żyją płazińce
Większość płazińców żyje w wodzie, zarówno słodkiej jak i słonej. Niektóre płazińce, zwłaszcza pasożyty, żyją w organizmach innych zwierząt, natomiast innym występują w środowisku glebowym lub na powierzchni ciała innych organizmów.
Budowa wewnętrzna wypławka
Najlepiej poznanym gatunkiem płazińca jest wypławek biały (Dendrocoelum lacteum), który należy do wirkokształtnych. Może być ona wysuwana na zewnątrz ciała i służyć do chwytania pokarmu.
Płazińce wolno żyjące posiadają dobrze wykształcone narządy zmysłów, takie jak fotoreceptory, statocysty, chemoreceptory i włoski czuciowe. Ich układ wydalniczy jest złożony z rozgałęzionych kanałów, które umożliwiają usuwanie nadmiaru wody i produktów przemiany materii.
Płazińce odgrywają ważną rolę w przyrodzie, zarówno jako część ekosystemu, jak i jako pasożyty. Ich budowa ciała i adaptacje do pasożytniczego trybu życia są obiektem badań naukowych, które mają na celu lepsze zrozumienie tych organizmów i zapobieganie potencjalnym chorobom wywoływanym przez pasożyty.
