Protisty eukariotyczne to fascynująca grupa organizmów jednokomórkowych, które posiadają szereg unikalnych cech charakterystycznych. Organizmy te mają jądro komórkowe otoczone błoną jądrową oraz wyspecjalizowane organelle, takie jak mitochondria, plastydy czy wakuole. Ich budowa jest znacznie bardziej złożona niż w przypadku bakterii czy sinic.

Odżywianie heterotroficzne u protistów polega na pobieraniu gotowych związków organicznych z otoczenia. Proces ten może zachodzić na kilka sposobów - poprzez fagocytozę (pochłanianie cząstek pokarmowych), osmozę (wchłanianie rozpuszczonych substancji) lub pasożytnictwo. Niektóre protisty, jak orzęski czy ameby, tworzą specjalne wodniczki pokarmowe, w których trawią schwytane bakterie i inne mikroorganizmy. Warto zauważyć, że część protistów może również odżywiać się mieszanie (miksotroficznie), łącząc fotosyntezę z pobieraniem gotowych związków organicznych.

Mechanizmy ruchu protistów jednokomórkowych są niezwykle zróżnicowane i dostosowane do środowiska ich życia. Najpopularniejsze sposoby poruszania się to: ruch przy pomocy wici (jak u eugleny), rzęsek (charakterystyczny dla orzęsków) oraz ruch ameboidalny realizowany poprzez wysuwanie nibynóżek (pseudopodiów). Te różnorodne mechanizmy pozwalają protistom efektywnie przemieszczać się w poszukiwaniu pokarmu, unikać niebezpieczeństw oraz kolonizować nowe środowiska. Szczególnie interesujący jest ruch ameboidalny, podczas którego cytoplazma komórki przepływa w określonym kierunku, tworząc charakterystyczne wypustki. Wici i rzęski natomiast wykonują rytmiczne ruchy, napędzając komórkę w określonym kierunku, co jest szczególnie efektywne w środowisku wodnym.