Rośliny nasienne stanowią jedną z najważniejszych grup roślin na Ziemi, dzieląc się na dwie główne podgrupy: rośliny nagonasienne i okrytonasienne.
Rośliny nagonasienne charakteryzują się kilkoma kluczowymi cechami. Ich zalążki nie są zamknięte w zalążni, a nasiona rozwijają się na powierzchni łusek szyszek. Do najważniejszych przedstawicieli należą drzewa iglaste jak sosny, świerki, jodły i modrzewie. Cechy roślin nagozalążkowych obejmują także obecność drewna jako głównej tkanki przewodzącej, występowanie igieł zamiast liści u większości gatunków oraz wytwarzanie szyszek jako organów rozmnażania. Znaczenie roślin nagonasiennych w przyrodzie i dla człowieka jest ogromne - dostarczają drewna, żywicy, są źródłem olejków eterycznych i stanowią naturalne siedliska dla wielu gatunków zwierząt.
Rośliny nasienne wykształciły szereg przystosowań umożliwiających im skuteczne rozprzestrzenianie się i dominację w większości ekosystemów lądowych. Rozmnażanie roślin okrytonasiennych odbywa się poprzez wytwarzanie kwiatów, owoców i nasion, co stanowi bardziej zaawansowany sposób reprodukcji w porównaniu z roślinami nagonasiennymi. Porównanie roślin nagonasiennych i okrytonasiennych wskazuje na wyraźne różnice w budowie organów rozrodczych, sposobie zapylania oraz strategiach rozprzestrzeniania nasion. Rośliny okrytonasienne wykształciły bardziej złożone struktury kwiatowe i owocowe, co przyczyniło się do ich większego sukcesu ewolucyjnego. Cechy roślin okrytonasiennych obejmują także bardziej zróżnicowaną budowę anatomiczną, lepsze przystosowania do różnych warunków środowiskowych oraz bardziej efektywny transport wody i substancji odżywczych.
