Tkanka łączna i nerwowa
Tkanka łączna właściwa występuje w kilku odmianach. Tkanka łączna luźna składa się z różnych komórek, w tym fibroblastów, oraz dużej ilości substancji podstawowej z włóknami kolagenowymi i sprężystymi. Pełni funkcję rusztowania dla innych tkanek i wypełnia przestrzenie między narządami. Tkanka łączna zbita zawiera mniej komórek i substancji podstawowej, ale więcej włókien białkowych, głównie kolagenowych. Tworzy ścięgna, więzadła i skórę właściwą kręgowców.
Tkanka tłuszczowa dzieli się na żółtą i brunatną. Żółta zawiera duże krople tłuszczu i pełni funkcje termoizolacyjne, amortyzujące i zapasowe. Brunatna występuje u zwierząt zapadających w sen zimowy i małych ssaków, pełniąc funkcję termoregulacyjną.
Definicja: Tkanka łączna to rodzaj tkanki zbudowanej z komórek oraz substancji międzykomórkowej, której podstawowym składnikiem są związki białkowe.
Komórki glejowe odgrywają kluczową rolę w funkcjonowaniu układu nerwowego. Dostarczają neuronom substancje odżywcze, izolują je od innych tkanek, uczestniczą w regeneracji tkanki nerwowej, wytwarzają osłonki mielinowe wokół aksonów i wpływają na szybkość przewodzenia impulsów nerwowych.
Highlight: Komórki glejowe nie odpowiadają bezpośrednio za przewodzenie impulsów nerwowych, ale są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania neuronów.
Neurony, czyli komórki nerwowe, są odpowiedzialne za odbieranie, przetwarzanie i przesyłanie informacji w postaci impulsów elektrycznych. Składają się z ciała komórki (perykarionu) oraz wypustek: dendrytów i aksonu. Impulsy nerwowe są przewodzone jednokierunkowo, od dendrytów przez ciało komórki do zakończeń aksonu. Między neuronami a innymi komórkami tworzą się synapsy, umożliwiające przekazywanie impulsów.
Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana tworzy mięśnie szkieletowe. Jej podstawowym elementem są długie, cylindryczne komórki mięśniowe (włókna mięśniowe) z charakterystycznym prążkowaniem. Umożliwia ona ruch organizmu i utrzymanie postawy ciała. Skurcze tej tkanki są zwykle zależne od woli.
