Elektroujemność i jej znaczenie
Elektroujemność to zdolność atomu do przyciągania elektronów, gdy tworzy wiązanie chemiczne. Wartość elektroujemności najczęściej podajemy w skali Paulinga, gdzie najwyższą wartość ma fluor (4,0), a najniższą cez (0,7).
Metale mają niską elektroujemność i są pierwiastkami elektrododatnimi – łatwo oddają elektrony. Natomiast niemetale charakteryzują się wysoką elektroujemnością i są pierwiastkami elektroujemnymi – chętnie przyjmują elektrony.
Elektroujemność zmienia się w układzie okresowym pierwiastków. Wraz ze zwiększaniem się liczby atomowej w grupie, elektroujemność maleje, a charakter metaliczny pierwiastków rośnie.
Różnica elektroujemności między łączącymi się pierwiastkami decyduje o rodzaju powstającego wiązania. Gdy różnica jest mniejsza niż 1,7, powstaje wiązanie kowalencyjne. Jeśli różnica wynosi 1,7 lub więcej, tworzy się wiązanie jonowe.
Ważne! Pamiętaj, że charakter metaliczny to zdolność do oddawania elektronów, a charakter niemetaliczny to zdolność do ich przyjmowania - te własności są bezpośrednio związane z elektroujemnością!