Wiązania kowalencyjne
Wiązanie kowalencyjne powstaje, gdy dwa niemetale dzielą między sobą elektrony. Możemy je podzielić na kilka typów w zależności od różnicy elektroujemności (ΔE) między atomami.
Wiązania niespolaryzowane tworzą się, gdy różnica elektroujemności jest bardzo mała ΔE=0−0,4. Para elektronowa jest równomiernie rozłożona między atomami. Przykłady to H₂, O₂, N₂ czy cząsteczka metanu CH₄, gdzie mimo różnicy elektroujemności ΔE=0,4 wiązanie pozostaje niespolaryzowane.
Wiązania spolaryzowane występują przy większej różnicy elektroujemności ΔE=0,4−1,7. W takich cząsteczkach jak HCl czy HBr następuje przesunięcie pary elektronowej w stronę bardziej elektroujemnego pierwiastka, co tworzy dipol - cząsteczkę z cząstkowymi ładunkami dodatnim (δ+) i ujemnym (δ-).
Ciekawostka: Dipole przyciągają się elektrostatycznie, co prowadzi do zjawiska asocjacji - tworzenia większych skupisk cząsteczek. To dlatego woda ma tak wyjątkowe właściwości!