Klasyfikacja elektrolitów i stałe dysocjacji
Elektrolity klasyfikujemy według stopnia dysocjacji: mocne elektrolity (α = 100%), elektrolity średniej mocy (α > 5%, np. LiOH, Mg(OH)₂, H₃PO₄) oraz słabe elektrolity (α < 5%, np. NH₄OH). Ta klasyfikacja pozwala przewidzieć zachowanie substancji w roztworze.
Dla słabych elektrolitów wprowadzamy pojęcie stałej dysocjacji (Kd). W przypadku kwasów oznaczamy ją jako Ka, a dla zasad - Kb. Na przykład, dla kwasu azotawego(III): HNO₂ ⇄ H⁺ + NO₂⁻, stała dysocjacji wynosi: K = H+NO2−/HNO2 = 1,8·10⁻⁵. Niska wartość stałej wskazuje, że to słaby elektrolit.
Niektóre substancje, jak kwas siarkowy, dysocjują etapowo. Najpierw: H₂SO₄ → H⁺ + HSO₄⁻, a następnie: HSO₄⁻ ⇄ H⁺ + SO₄²⁻. Dla każdego etapu można określić osobną stałą dysocjacji.
Ciekawostka! Jony w roztworze umożliwiają przepływ prądu elektrycznego. Im więcej jonów (wyższy stopień dysocjacji), tym lepsze przewodnictwo elektryczne roztworu.