Nazewnictwo i tworzenie wzorów wodorotlenków
Nazywanie wodorotlenków jest dość proste - zaczynamy od słowa "wodorotlenek" a następnie dodajemy nazwę metalu. Na przykład KOH to wodorotlenek potasu, a NaOH to wodorotlenek sodu. Gdy metal tworzy kilka różnych stopni utlenienia, musimy to zaznaczyć w nazwie, np. Cu(OH)₂ to wodorotlenek miedzi(II).
Tworzenie wzorów jest podobnie nieskomplikowane - najpierw zapisujemy symbol metalu, a następnie grupę OH z odpowiednim indeksem dolnym. Przykłady to Ca(OH)₂ (wodorotlenek wapnia) czy Fe(OH)₃ (wodorotlenek żelaza(III)).
Wodorotlenki ulegają dysocjacji elektrolitycznej w wodzie, która może być całkowita lub stopniowa. Przy dysocjacji całkowitej wodorotlenek rozpada się całkowicie na jony, np. NaOH ⇄ Na⁺ + OH⁻. Natomiast dysocjacja stopniowa zachodzi etapami, np. Al(OH)₃ najpierw tworzy Al(OH)₂⁺ i OH⁻, potem AlOH²⁺ i kolejny OH⁻, a na końcu Al³⁺ i trzeci OH⁻.
💡 Zapamiętaj! Wodorotlenki metali grupy I i II (z wyjątkiem berylu) dysocjują całkowicie, co sprawia, że są mocnymi zasadami, a ich roztwory dobrze przewodzą prąd elektryczny.