Platon filozof był jednym z najważniejszych myślicieli starożytnej Grecji, który stworzył kompleksowy system filozoficzny oparty na koncepcji świata idei i świata zmysłowego. Jego filozofia wywarła ogromny wpływ na rozwój myśli europejskiej i do dziś jest przedmiotem intensywnych badań i dyskusji.
Teoria idei Platona geneza wywodzi się z przekonania, że poza światem materialnym, dostępnym naszym zmysłom, istnieje świat idealny - świat czystych form i pojęć. Według Platona, prawdziwa rzeczywistość znajduje się właśnie w świecie idei, podczas gdy świat materialny jest jedynie jego niedoskonałym odbiciem. Idee są wieczne, niezmienne i doskonałe, w przeciwieństwie do zmiennych i przemijających przedmiotów świata fizycznego. Platon twierdził, że nasza dusza przed narodzinami przebywała w świecie idei i dlatego może rozpoznawać prawdę poprzez przypominanie sobie tego, co już wcześniej poznała.
Dialogi Platona okresy twórczości można podzielić na trzy główne etapy: wczesny, średni i późny. W okresie wczesnym Platon koncentrował się głównie na zagadnieniach etycznych i metodzie sokratycznej. W okresie średnim rozwinął swoją teorię idei i koncepcję państwa idealnego. W dialogach z okresu późnego skupił się na krytycznym przeanalizowaniu własnych wcześniejszych poglądów i rozwinięciu teorii poznania. Jego najsłynniejsze dzieła to "Państwo", "Uczta" i "Obrona Sokratesa". W swoich dialogach Platon poruszał fundamentalne kwestie dotyczące sprawiedliwości, dobra, piękna, prawdy i miłości, tworząc kompleksową wizję rzeczywistości, która łączyła metafizykę, etykę, teorię poznania i filozofię polityczną w spójną całość.
