Ładunek elektryczny i elektryzowanie ciał
Ładunek elektryczny to podstawowa właściwość niektórych cząstek, który może być dodatni lub ujemny. Nigdy nie występuje samodzielnie, a jego jednostką jest kulomb (C). Ładunek ma naturę ziarnistą - najmniejszy możliwy ładunek to ładunek elementarny o wartości e≈1,6⋅10−19C, który posiada np. proton.
W przyrodzie obowiązuje zasada zachowania ładunku - całkowity ładunek elektryczny układu izolowanego pozostaje stały. Oznacza to, że suma wszystkich ładunków w danym układzie ciał nie zmienia się podczas zachodzących w nim procesów. Ładunki elektryczne oddziałują ze sobą - jednoimienne się odpychają, a różnoimienne przyciągają siłami malejącymi wraz ze wzrostem odległości.
Ciała można naelektryzować na trzy sposoby: przez dotyk, przez indukcję (wpływ) oraz przez pocieranie. Podczas pocierania elektrony przemieszczają się z jednego ciała na drugie, powodując naelektryzowanie obu ciał przeciwnymi ładunkami.
Ciekawostka: Uziemienie to prosty sposób na neutralizację naelektryzowanego ciała. Tworząc połączenie między naelektryzowanym ciałem a ziemią (przez przewodnik), umożliwiamy przepływ nadmiarowych ładunków, co prowadzi do zobojętnienia elektrycznego ciała.