Ładunek elektryczny i przewodniki

Ładunek elektryczny jest fundamentalną właściwością niektórych cząstek elementarnych. Nie istnieje samodzielnie i może być dodatni (proton) lub ujemny (elektron). Podstawową jednostką ładunku jest kulomb (C), a najmniejszą porcją jest ładunek elementarny (e).

Definicja: Ładunek elementarny to najmniejsza porcja ładunku elektrycznego, równa około 1,6 × 10^-19 C.

Zasada zachowania ładunku stanowi, że całkowity ładunek elektrycznego układu izolowanego nie zmienia się. Ciała posiadające niezerowy ładunek całkowity są naelektryzowane.

Highlight: Ładunki jednoimienne odpychają się, a różnoimienne przyciągają.

Przewodniki to materiały, w których znajdują się naładowane cząstki mogące swobodnie przemieszczać się po całej objętości ciała. Nadmiarowe ładunki zawsze rozmieszczają się na powierzchni przewodnika.

Przykład: Metale są dobrymi przewodnikami elektryczności.

Uziemienie to proces, w którym przewodnik jest połączony z ziemią, pozwalając na przepływ ładunków. Ziemia, będąc wielkim przewodnikiem, może przyjmować lub oddawać elektrony.

Izolatory to substancje nieprzewodzące prądu elektrycznego, takie jak szkło czy tworzywa sztuczne. W izolatorach nie ma swobodnych cząstek naładowanych, które mogłyby się przemieszczać.

Vocabulary: Szereg tryboelektryczny to uporządkowana lista substancji, które elektryzują się dodatnio lub ujemnie przy kontakcie.

Dipol elektryczny to układ dwóch przeciwnych ładunków znajdujących się w cząsteczce w pewnej odległości od siebie. Przykładem są cząsteczki wody czy węglowodorów.