Migracje i ich wpływ na demografię Polski

Migracje zagraniczne stanowią istotny czynnik wpływający na zmiany demograficzne w Polsce. Od 2004 roku, po dołączeniu Polski do UE, obserwuje się wzrost emigracji. Główne kierunki emigracji Polaków to Niemcy, Wielka Brytania i Holandia.

Definicja: Repatriacja to powrót do ojczyzny osób, które z różnych przyczyn znalazły się poza jej granicami.

Skutki nierównomiernego rozmieszczenia ludności w Polsce obejmują koncentrację ludności w dużych miastach, co przyczynia się do ich dynamicznego rozwoju, ale także powoduje dysproporcje rozwojowe między miastami a wsią. Duża koncentracja ludności może negatywnie oddziaływać na środowisko naturalne i przyczyniać się do rozwoju chorób cywilizacyjnych.

Highlight: Saldo migracji w Polsce jest ujemne (-25,4 tys. osób), co oznacza, że więcej osób wyjeżdża z kraju niż do niego przyjeżdża.

Pozytywne skutki migracji zagranicznych to poprawa sytuacji materialnej emigrantów i ich rodzin oraz napływ specjalistów i taniej siły roboczej do Polski. Negatywne skutki obejmują odpływ wykwalifikowanych pracowników i rozłąkę rodzin.

Przyrost rzeczywisty ludności to suma salda migracji i przyrostu naturalnego. W Polsce obserwuje się ujemny przyrost rzeczywisty, co oznacza spadek liczby ludności.

Przykład: Polacy na emigracji mieli znaczący wkład w rozwój nauki i kultury innych krajów. Ernest Malinowski zbudował 200 km kolei transandyjskiej w Peru, a Ignacy Domeyko jest uznawany za ojca geologii i metalurgii w Chile.

Aktywność zawodowa społeczeństwa zależy od poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego, sytuacji demograficznej, płci i wykształcenia. Współczynnik aktywności zawodowej to stosunek liczby osób aktywnych zawodowo do liczby osób powyżej 15 lat.

Highlight: Największe miasta w Polsce to Warszawa (1783321 mieszkańców), Kraków (774839) i Łódź (682679).

Przemiany na obszarach wiejskich obejmują odpływ ludności wiejskiej, ale także przenoszenie się mieszkańców dużych miast na wieś, modernizację wsi i rozwój działalności pozarolniczej.