Granica wiecznego śniegu i działalność lodowców to kluczowe zagadnienia w geomorfologii glacjalnej. Granica wiecznego śniegu przebiega na różnych wysokościach, zależnie od szerokości geograficznej, najwyżej w okolicach równika. Lodowce górskie i lądolody kształtują rzeźbę terenu poprzez erozję i akumulację, tworząc charakterystyczne formy polodowcowe.
- Granica wiecznego śniegu najwyżej przebiega w okolicach zwrotników (6000 m n.p.m.), najniżej na biegunach (0 m n.p.m.).
- Lodowce przechodzą przez fazy transgresji, stagnacji i recesji.
- Erozja lodowcowa obejmuje procesy detersji, detrakcji i egzaracji.
- Formy akumulacyjne to m.in. moreny, głazy narzutowe i wygłady lodowcowe.
- Jeziora polodowcowe dzielą się na rynnowe, morenowe i wytopiskowe.
- Lądolody i lodowce górskie różnią się skalą i tworzonymi formami terenu.