Metody prezentacji zjawisk na mapach
Na mapach możemy przedstawiać dwa rodzaje informacji: cechy jakościowe (co występuje w danym miejscu) oraz ilościowe (ile czegoś występuje). Dla każdego typu danych używamy innych metod kartograficznych.
Metody przedstawiania cech jakościowych
Metoda powierzchniowa pokazuje zjawiska, które wykluczają się nawzajem (np. nie może być jednocześnie pustyni i lasu w tym samym miejscu). Używamy różnych kolorów dla różnych obszarów, np. na mapie klimatów każda strefa ma swój kolor.
Metoda sygnaturowa wykorzystuje specjalne znaki sygnatury do zaznaczania punktowych obiektów na mapie. Mogą to być symbole obrazkowe np.drzewko=las, literowe lub geometryczne (trójkąty, kółka). Mapa sygnaturowa świetnie pokazuje lokalizację obiektów.
Metodą zasięgów zaznaczamy granice występowania zjawisk, które mogą na siebie nachodzić. Na przykład obszary występowania różnych gatunków drzew mogą się częściowo pokrywać.
Metody przedstawiania cech ilościowych
Metoda izolinii używa linii łączących punkty o tej samej wartości zjawiska. Przykłady to izotermy (linie jednakowej temperatury) czy izobaty (linie jednakowej głębokości).
Metoda kartodiagramu przedstawia dane za pomocą wykresów umieszczonych na mapie. Wielkość wykresu odpowiada wartości zjawiska.
Metodą kartogramu pokazujemy wartości względne za pomocą kolorów o różnym natężeniu. Często spotykana na mapach politycznych i administracyjnych.
Metoda kropkowa świetnie nadaje się do pokazywania rozmieszczenia populacji. Jedna kropka może oznaczać określoną liczbę osób lub obiektów w danym miejscu.
💡 Warto zapamiętać! Gdy widzisz mapę, najpierw zastanów się, jaką metodą została wykonana. To pomoże ci lepiej zrozumieć prezentowane na niej informacje!