Morze Bałtyckie to wyjątkowy akwen morski w północnej Europie, który charakteryzuje się specyficznymi cechami i bogatą różnorodnością. Charakterystyka Morza Bałtyckiego obejmuje przede wszystkim jego niewielką głębokość średnią (około 52 metry) oraz niskie zasolenie, które waha się od 2 do 12 promili. Jest to morze śródlądowe, połączone z Morzem Północnym poprzez cieśniny duńskie: Sund, Wielki Bełt i Mały Bełt.
Największe wyspy Morza Bałtyckiego stanowią ważny element jego krajobrazu. Do najważniejszych należą Gotlandia, Olandia, Bornholm, Rugia oraz Archipelag Wysp Alandzkich. Każda z tych wysp ma swój unikalny charakter i znaczenie historyczne. Gotlandia, największa z nich, słynie z średniowiecznych zabytków i malowniczych krajobrazów. Największe zatoki Bałtyku to Zatoka Botnicka, Zatoka Fińska i Zatoka Ryska, które głęboko wcięte są w ląd i mają ogromne znaczenie dla gospodarki morskiej regionu.
Ekosystem Bałtyku jest niezwykle wrażliwy ze względu na ograniczoną wymianę wód z oceanem. Morze to jest domem dla wielu gatunków ryb, w tym śledzi, dorszy i łososi, choć w ostatnich latach obserwuje się problemy związane z zanieczyszczeniem i przełowieniem. Wody Bałtyku są również ważnym szlakiem transportowym, łączącym dziewięć państw nadbałtyckich: Polskę, Niemcy, Danię, Szwecję, Finlandię, Rosję, Estonię, Łotwę i Litwę. Temperatura wody w Bałtyku zmienia się sezonowo, latem osiągając nawet 20°C w płytszych rejonach, zimą zaś części morza mogą zamarzać, szczególnie w zatokach północnych.
