Rynek pracy w Polsce przeszedł znaczące transformacje w ostatnich dekadach, co znajduje odzwierciedlenie w zmiany struktury zatrudnienia w Polsce. Obserwujemy systematyczny spadek zatrudnienia w rolnictwie i przemyśle, przy jednoczesnym wzroście w sektorze usług. Ten trend jest szczególnie widoczny w dużych aglomeracjach miejskich, gdzie sektor usługowy stanowi nawet 70-80% wszystkich miejsc pracy.
Przyczyny bezrobocia w Polsce są złożone i obejmują zarówno czynniki strukturalne, jak i koniunkturalne. Do najważniejszych należą: niedopasowanie kwalifikacji pracowników do potrzeb rynku pracy, automatyzacja procesów produkcyjnych, która eliminuje niektóre zawody, oraz nierównomierny rozwój gospodarczy poszczególnych regionów kraju. Szczególnie istotnym problemem jest bezrobocie wśród młodych ludzi oraz osób powyżej 50 roku życia, którzy często mają trudności z dostosowaniem się do zmieniających się wymagań pracodawców.
Współczynnik aktywności zawodowej w regionach Polski wykazuje znaczące zróżnicowanie geograficzne. Najwyższe wskaźniki obserwuje się w województwach z silnymi ośrodkami miejskimi, takimi jak mazowieckie, wielkopolskie czy pomorskie, gdzie przekracza on często 75%. Natomiast w regionach wschodnich i południowo-wschodnich współczynnik ten jest zazwyczaj niższy, co wiąże się z mniejszą liczbą miejsc pracy oraz odpływem ludności w wieku produkcyjnym do większych miast. Istotnym czynnikiem wpływającym na aktywność zawodową jest również dostępność infrastruktury transportowej, placówek opieki nad dziećmi oraz możliwości przekwalifikowania się i podnoszenia kompetencji zawodowych.
