Kolonializm i dekolonizacja
Kolonializm rozpoczął się na przełomie XV i XVI wieku podczas wielkich odkryć geograficznych. Polegał na podboju i utrzymywaniu kontroli politycznej oraz gospodarczej nad słabiej rozwiniętymi obszarami Azji, Afryki i Ameryki. Europejczycy zakładali osady na nowo odkrytych terenach, podporządkowywali sobie lokalną ludność i eksploatowali zasoby naturalne.
Kolonializm przyniósł wiele konsekwencji: powstanie europejskich imperiów kolonialnych (hiszpańskiego, portugalskiego, francuskiego, brytyjskiego), rozwój niewolnictwa oraz zmianę struktury ludności pod względem koloru skóry, religii i języka. Miejscowym społecznościom narzucano europejskie wzorce życia, co wpłynęło na ich kulturę i tożsamość.
Dekolonizacja oznaczała rozpad kolonii i odzyskiwanie niepodległości przez skolonizowane państwa. Szczególnie intensywny był ten proces w Afryce – rok 1960 nazwano "Rokiem Afryki", ponieważ powstało wtedy aż 17 nowych niepodległych państw. Główne przyczyny dekolonizacji to wzrost świadomości narodowej w skolonizowanych społeczeństwach, osłabienie mocarstw europejskich po II wojnie światowej oraz deklaracja ONZ z 1960 roku o przyznaniu niepodległości terytoriom kolonialnym.
Ciekawostka: Proces dekolonizacji, choć przyniósł niepodległość wielu krajom, nie rozwiązał wszystkich problemów. Nowe państwa często borykały się z trudnościami gospodarczymi po odcięciu od funduszy metropolii oraz z konfliktami wewnętrznymi na tle etnicznym, religijnym i plemiennym, które trwają w niektórych regionach do dziś.
W procesie dekolonizacji ważną rolę odegrała Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ), która wspierała dążenia niepodległościowe wielu narodów i tworzyła międzynarodowe ramy dla tych przemian.