Początek II wojny światowej i wojna obronna Polski
Wczesnym rankiem 1 września 1939 roku, o godzinie 4:45, Niemcy zaatakowali Polskę, rozpoczynając II wojnę światową. Na czele Polski stał wtedy prezydent Ignacy Mościcki, a wojskiem dowodził Edward Rydz-Śmigły. Sytuacja pogorszyła się drastycznie, gdy 17 września Związek Sowiecki zaatakował nas od wschodu.
Polscy żołnierze bohatersko bronili kraju w wielu bitwach. Najbardziej znane to: tygodniowa obrona Westerplatte pod dowództwem Henryka Sucharskiego, bitwa pod Mokrą (gdzie polska kawaleria stawiła opór), bitwa pod Wizną zwana "Polskimi Termopilami" pod dowództwem Władysława Raginisa, oraz największa bitwa obronna - bitwa nad Bzurą dowodzona przez Tadeusza Kutrzebę. Warszawa broniła się do 28 września pod kierownictwem prezydenta miasta Stefana Starzyńskiego. Ostatnia bitwa tej kampanii odbyła się pod Kockiem, gdzie walczyli żołnierze Franciszka Kleberga.
Po ataku Sowietów polski rząd przez Rumunię przedostał się do Francji, gdzie został internowany. W kolejnych miesiącach Niemcy zajęły większość Europy Zachodniej - Danię, Norwegię, Holandię, Belgię i Francję. Próbowali również zdobyć Anglię, ale nie udało im się to między innymi dzięki polskiemu Dywizjonowi 303.
Ciekawostka: Wojnę z Polską Niemcy rozpoczęli od prowokacji - sfingowanego ataku na radiostację w Gliwicach, który posłużył jako pretekst do inwazji.
22 czerwca 1941 roku Niemcy rozpoczęły Plan Barbarossa - atak na Związek Radziecki. Świat podzielił się na państwa Osi (Niemcy, Włochy, Japonia), państwa neutralne (Szwecja, Szwajcaria, Hiszpania) i Aliantów (Francja, Anglia, ZSRR, Polska). Przełomowe bitwy wojny miały miejsce w latach 1942-1943 pod Stalingradem i na łuku Kurskim.