Kultura starożytnej Grecji stanowiła fundament rozwoju cywilizacji europejskiej, kształtując myśl i sztukę przez tysiąclecia.
Narodziny filozofii greckiej starożytność przypadły na okres VI-V wieku p.n.e., gdy pierwsi myśliciele, tacy jak Tales z Miletu, Pitagoras czy Heraklit, zaczęli poszukiwać racjonalnych wyjaśnień zjawisk otaczającego świata. Filozofowie ci, zwani presokratykami, odrzucili mitologiczne interpretacje rzeczywistości na rzecz rozumowego poznania. W tym samym czasie rozwijała się literatura, której najważniejszymi dziełami były eposy Homera Iliada i Odyseja. Te epickie utwory nie tylko opowiadały o wojnie trojańskiej i przygodach Odyseusza, ale również przekazywały wartości moralne i wzorce zachowań dla kolejnych pokoleń Greków.
Rozwój teatru greckiego IV wieku p.n.e. był ściśle związany z kultem boga Dionizosa i odbywającymi się ku jego czci świętami. Z prostych obrzędów religijnych wykształciły się dwie główne formy teatralne: tragedia i komedia. Wielcy tragicy, jak Ajschylos, Sofokles i Eurypides, tworzyli dzieła poruszające fundamentalne problemy ludzkiej egzystencji, podczas gdy komediopisarze, z Arystofanesem na czele, w satyryczny sposób komentowali życie społeczne i polityczne Aten. Teatr grecki był nie tylko rozrywką, ale przede wszystkim instytucją wychowawczą, kształtującą postawy obywatelskie i moralność publiczną. Przedstawienia teatralne gromadziły tysiące widzów w amfiteatrach, gdzie poprzez sztukę przekazywano wartości istotne dla całej społeczności.
