Absolutyzm oświeceniowy to fascynujący okres w historii Europy XVIII wieku, kiedy to władcy próbowali łączyć nieograniczoną władzę z ideałami oświecenia. W przeciwieństwie do tradycyjnego absolutyzmu, monarchowie oświeceni byli wykształceni i wprowadzali reformy, które miały służyć dobru państwa i poddanych. Choć wciąż sprawowali władzę samodzielnie, kierowali się hasłem "władca sługą państwa". Ten nowy model rządów zaowocował licznymi reformami w dziedzinie administracji, edukacji i prawa, ale nie oznaczał rezygnacji z ekspansji terytorialnej i utrzymania dominacji nad niższymi warstwami społeczeństwa.
Pobierz z
Google Play