Polityka zagraniczna Francji i nowe potęgi
Francja prowadziła agresywną politykę zagraniczną, której głównymi wrogami byli Anglia, Rzesza Niemiecka i Hiszpania. Ludwik XIV stosował tzw. politykę reunionów - zajmował pograniczne terytoria na podstawie wyroków francuskich sądów, co doprowadziło do wybuchu wojny w 1689 roku.
Konflikty militarne, w tym wojna o sukcesję hiszpańską (1701-1704), mimo że kosztowne, umocniły pozycję Francji jako mocarstwa europejskiego. W tym samym czasie w Europie pojawiły się nowe potęgi, zmieniając układ sił międzynarodowych.
Hiszpania, niegdyś potężne imperium, pogrążała się w kryzysie. Nadmierny napływ metali szlachetnych z kolonii spowodował wzrost cen i spadek wartości pieniądza. Gospodarkę hiszpańską osłabiało także wygnanie morysków (potomków muzułmanów), którzy stanowili ważną grupę rzemieślników i rolników.
⚠️ Upadek gospodarczy Hiszpanii był przestrogą dla innych państw - pokazywał, że nawet największe bogactwo kolonii nie gwarantuje sukcesu, jeśli nie idzie w parze z rozwojem rodzimej produkcji i handlu.