Starożytny Rzym przeszedł fascynującą transformację od małego miasta-państwa do potężnego imperium, które zdominowało świat antyczny.
Historia Rzymu od republiki do cesarstwa to okres wielkich przemian politycznych i społecznych. Początkowo Rzymem rządzili królowie, ale około 509 roku p.n.e. powstała republika, w której władzę sprawowali wybierani urzędnicy i senat. System republikański funkcjonował przez kilka stuleci, jednak narastające konflikty wewnętrzne i wojny domowe doprowadziły do jego upadku. Oktawian August, pierwszy cesarz rzymski, zapoczątkował nową erę w dziejach Rzymu, przekształcając republikę w cesarstwo.
Kluczowym elementem potęgi Rzymu była organizacja armii rzymskiej i legionów. Legiony rzymskie słynęły z żelaznej dyscypliny i skutecznej taktyki wojskowej. Każdy legion składał się z około 5000 żołnierzy podzielonych na mniejsze jednostki - kohorty i centurie. Żołnierze byli świetnie wyszkoleni i wyposażeni w standardowe uzbrojenie, w tym słynne miecze gladius i ciężkie oszczepy pilum. Zmiany społeczne w cesarstwie rzymskim były ściśle związane z rozwojem armii - służba wojskowa dawała możliwość awansu społecznego i uzyskania obywatelstwa rzymskiego. W okresie cesarstwa nastąpił też rozwój miast, budowa dróg i akweduktów, a także rozpowszechnienie się kultury rzymskiej na podbitych terenach. System prawny, język łaciński i rzymskie zwyczaje stopniowo przyjmowały się w całym imperium, tworząc jednolitą kulturę rzymską, która wywarła ogromny wpływ na rozwój późniejszej cywilizacji europejskiej.
