Asyria i jej militarna potęga
Zasada talionu - "oko za oko, ząb za ząb" - to jedna z najbardziej znanych zasad Kodeksu Hammurabiego. Co ciekawe, nie dotyczyła ona wszystkich jednakowo - była stosowana tylko między równymi sobie (król, pełnoprawny obywatel, niewolnik).
Asyria rozwijała się na północ od Babilonii w okresie od IX do VII wieku p.n.e., obejmując tereny Mezopotamii, Izraela i Egiptu. Najważniejsze miasta to Niniwa oraz Aszur - uważane za wybrane przez bogów. Asyryjczycy czcili boga wojny Aszura oraz Isztar, która w ich wierzeniach była boginią wojny.
Do najbardziej znanych władców Asyrii należą Tiglatpilezar (VIII wiek p.n.e.) oraz Asurbanipal (VII wiek p.n.e.). W przeciwieństwie do Babilończyków, Asyryjczycy skupiali się głównie na potędze militarnej, co pozwoliło im stworzyć jedno z największych imperiów starożytności.
Warto zapamiętać: Asyryjczycy byli mistrzami sztuki wojennej - wprowadzili innowacje jak systemy obronnych fos oraz ogromne budowle zigguraty, które służyły jako świątynie i punkty obserwacyjne.