Barok to epoka przeciwieństw i wewnętrznego rozdarcia, charakteryzująca się licznymi konfliktami i wątpliwościami co do potęgi ludzkiego rozumu. Literatura baroku cechy obejmują wyrafinowaną formę, zaskakujące koncepty i bogactwo środków artystycznego wyrazu. Epoka ta trwała w Polsce od około 1580 do 1730 roku, a w Europie od końca XVI do początku XVIII wieku. Wpływ kontrreformacji na kulturę baroku był znaczący, prowadząc do zaostrzenia dyscypliny kościelnej i prześladowań innowierców. Filozofia baroku reprezentowana przez takich myślicieli jak Kartezjusz, Pascal, Spinoza i Leibniz, skupiała się na racjonalizmie, wątpliwościach i relacji człowieka z Bogiem. W Polsce barok rozwijał się w trudnej sytuacji politycznej, co wpłynęło na jego kształt. Literatura baroku przykłady obejmują poezję metafizyczną, dworską, ziemiańską i plebejską, z najważniejszymi twórcami baroku takimi jak Mikołaj Sęp Szarzyński, Jan Andrzej Morsztyn i Jan Chryzostom Pasek. Sztuka barokowa charakteryzowała się bogactwem, dynamizmem i kontrastem w malarstwie, rzeźbie i architekturze.
Pobierz z
Google Play
