Od Sumerów do Babilonii
Kultura sumeryjska zakończyła swój samodzielny byt około 2350 r. p.n.e., kiedy to Sargon Wielki, przywódca Akadów, podbił całą Mezopotamię. Utworzone państwo było mieszanką elementów sumeryjskich i akadyjskich. Chociaż imperium akadyjskie upadło około 2100 r. p.n.e. pod naporem górskich plemion, a Sumerowie na krótko odzyskali niezależność, era ich dominacji dobiegała końca.
Na terenie Mezopotamii zamieszkiwały różne ludy semickie – grupy posługujące się spokrewnionymi językami, m.in. Akadowie, Aramejczycy, Izraelici, Fenicjanie i Arabowie. Spośród nich wyróżnili się Amoryci, którzy początkowo podzielili Mezopotamię na mniejsze państwa, z których najsilniejsza stała się Babilonia.
Prawdziwy rozkwit królestwa Babilonii nastąpił w pierwszej połowie XVIII w. p.n.e. pod rządami Hammurabiego. Ten wybitny władca zjednoczył większość obszarów Mezopotamii, przyczyniając się do gospodarczego i kulturalnego ożywienia regionu.
Warto wiedzieć! Największym osiągnięciem Hammurabiego był słynny Kodeks Hammurabiego – jeden z najstarszych zbiorów praw na świecie, wykuty w kamiennej steli. Zawierał on przepisy dotyczące niemal wszystkich dziedzin życia i wprowadzał zasadę "oko za oko, ząb za ząb".