Wielka kolonizacja grecka

Kolonizacja grecka była znaczącym procesem w historii starożytnej Grecji, trwającym od VIII do VI wieku p.n.e.

Definicja: Wielka kolonizacja grecka to okres intensywnego zakładania osad przez Greków na wybrzeżach Morza Śródziemnego i Czarnego.

Przyczyny kolonizacji obejmowały:

• Niedostatek ziemi uprawnej
• Przeludnienie
• Ograniczony dostęp do surowców naturalnych
• Konflikty polityczne w macierzystych polis

Proces kolonizacji był starannie planowany:

1. Polis (metropolia) określała uczestników wyprawy
2. Wybierano przywódcę ekspedycji
3. Ustalano kierunek kolonizacji

Vocabulary: Metropolia - macierzyste polis, z którego wyruszała wyprawa kolonizacyjna.

Nowo założone kolonie pozostawały zależne od metropolii. Główne kierunki kolonizacji to:

• Południowa Italia i Sycylia (urodzajne gleby)
• Południowe wybrzeża dzisiejszej Francji i Hiszpanii (cyna, miedź, srebro)
• Północne wybrzeża Morza Egejskiego (drewno, smoła, plony)

Highlight: Skutki wielkiej kolonizacji greckiej obejmowały rozprzestrzenienie kultury greckiej, rozwój handlu i wymianę kulturową z lokalnymi społecznościami.

Ewolucja ustroju Aten

Rozwój polityczny Aten przeszedł kilka kluczowych etapów:

1. Drakońskie prawa (621 r. p.n.e.):

   • Wprowadzone przez Drakona
   • Charakteryzowały się surowością
   • Nie rozwiązały konfliktów społecznych

2. Reformy Solona (594 r. p.n.e.):

   • Zniesienie długów dzierżawców
   • Likwidacja niewoli za długi
   • Nowy podział obywateli na klasy majątkowe
   • Rozszerzenie praw politycznych

3. Tyrania Pizystrata:

   • Centralizacja władzy
   • Uspokojenie sytuacji w polis
   • Rozwój budownictwa (np. świątynia Zeusa Olimpijskiego)

Quote: "Drakońskie prawa" stały się synonimem niezwykle surowych przepisów.