Europa i Ameryka po I wojnie światowej
Po zakończeniu I wojny światowej państwami centralnymi były Niemcy, Austro-Węgry, Turcja i Bułgaria. Niestety, wojnę światową przegrali. Konferencja pokojowa w Paryżu odbyła się po I wojnie światowej, rozpoczynając się w styczniu 1919 roku. Główne decyzje podczas konferencji podejmowali liderzy Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Francji i Włoch.
Reprezentacja Polski na Konferencji Paryskiej
Stany Zjednoczone reprezentował prezydent Thomas Woodrow Wilson, Wielką Brytanię reprezentował premier David Lloyd George, Francję reprezentował premier Georges Clemenceau, a Włochy reprezentował premier Vittorio Emanuele Orlando.
Konferencja określiła postanowienia, że Traktat pokojowy z Niemcami został zawarty w Wersalu 28 czerwca 1919 r. Zgodnie z postanowieniami traktatu Wersalskiego, Niemcy straciły Alzację i Lotaryngię na rzecz Francji oraz Wielkopolskę i Pomorze Gdańskie na rzecz Polski. Dodatkowo, Gdańsk i Kłajpeda uzyskały status wolnych miast, a Nadrenia ogłoszona została strefą zdemilitaryzowaną.
Liga Narodów
W 1920 r., na mocy traktatu Wersalskiego powstała Liga Narodów. Jej celem było zapobieganie kolejnym konfliktom zbrojnym, a siedziba Ligi Narodów znajdowała się w Genewie. Niestety, Stany Zjednoczone nie przystąpiły do Ligi Narodów. Tzw. "mały traktat wersalski" dotyczył ochrony praw mniejszości narodowych.
Konferencje w Rapallo i Locarno
W 1922 r. zawarto układ w Rapallo, między Niemcami a ZSRS, w wyniku którego oba państwa zrezygnowały z odszkodowań wojennych i nawiązały tajną współpracę wojskową. Natomiast konferencja w Locarno w 1925 r. zaowocowała układem o nienaruszalności granic między Niemcami a Francją i Belgią.
Po I wojnie światowej Stany Zjednoczone powróciły do polityki izolacjonizmu. Niestety, w październiku 1929 r. rozpoczął się wielki kryzys gospodarczy w Stanach Zjednoczonych, który doprowadził do zamykania fabryk i bezrobocia.
Liga Narodów w Polityce Polski
Polska była aktywnym członkiem Ligi Narodów, angażując się w prace tej organizacji w latach 1923-1939, co pozwoliło Polsce na rosnące znaczenie międzynarodowe.
Liga Narodów była również mniej skuteczna w swoim działaniu, co było jednym z powodów, dla których organizacja przestała istnieć w 1946 roku, a jej funkcje i cele przeniesiono na Organizację Narodów Zjednoczonych.
