Atak na Polskę i początek wojny
1 września 1939 roku III Rzesza zaatakowała Polskę, stosując taktykę wojny błyskawicznej - nagłego ataku z zaskoczenia. Polskie wojska stawiały opór w wielu miejscach, jak podczas bitwy nad Bzurą, pod Mławą czy pod Wizną. Szczególnie bohaterska była obrona Westerplatte, która trwała 7 dni pod dowództwem majora Henryka Sucharskiego.
Polski rząd początkowo bronił kraju przed atakiem, a po porażkach przeniósł się do Lwowa, próbując zdobyć wsparcie międzynarodowe. 17 września sytuacja dramatycznie się pogorszyła, gdy ZSRS również zaatakował Polskę. W latach 1939-1940 Związek Radziecki zajął również Litwę, Łotwę, Estonię i część Finlandii, podczas gdy Hitler podbijał inne kraje Europy, w tym Danię i Belgię.
Niektóre kraje, jak Słowacja, zdecydowały się na kolaborację - współpracę z okupantem. Tymczasem Hitler planował kolejny podbój - atak na ZSRS pod kryptonimem Barbarossa, który rozpoczął się 22 czerwca 1941 roku. Przyczyny tego ataku to obawa przed uderzeniem Stalina, niemiecki plan podboju Europy Wschodniej oraz nieprzygotowanie ZSRS do obrony.
Warto zapamiętać! Stefan Starzyński, prezydent Warszawy w czasie wojny, stał się symbolem oporu wobec okupanta, organizując obronę stolicy i podtrzymując morale mieszkańców.