Na Zachodzie i za żelazną kurtyną
W 1949 roku powstały dwa niemieckie państwa o zupełnie odmiennych ustrojach. RFN obejmowała trzy zachodnie strefy okupacyjne (francuską, brytyjską i amerykańską), ze stolicą w Bonn i pierwszym kanclerzem Konradem Adenauerem. Z kolei NRD, ze stolicą w Berlinie Wschodnim, była państwem totalitarnym rządzonym przez niemieckich komunistów.
Plan Roberta Schumana z 1952 roku doprowadził do powstania Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Jej cele były ambitne: współpraca gospodarcza między krajami Europy Zachodniej, integracja europejska i zapobieżenie wybuchowi kolejnej wojny. Uczestnikami były Francja, RFN, Włochy i kraje Beneluksu.
Odpowiedzią bloku wschodniego było utworzenie Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG) w 1949 roku. Ta organizacja, w przeciwieństwie do zachodnich inicjatyw, służyła przede wszystkim interesom ZSRR. Należały do niej: ZSRR, Polska, NRD, Czechosłowacja, Węgry, Rumunia, Bułgaria i Albania.
💡 Integracja w Europie Zachodniej była dobrowolna i oparta na współpracy, podczas gdy w bloku wschodnim opierała się na dominacji ZSRR nad podległymi krajami.