Cesarstwo Bizantyjskie
Cesarstwo Bizantyjskie, znane również jako Cesarstwo Wschodniorzymskie, było kontynuacją Imperium Rzymskiego na wschodzie. Nazwa "Bizancjum" pochodzi od Konstantynopola, stolicy cesarstwa. Cesarze bizantyjscy uważali się za prawowitych władców całego Imperium Rzymskiego, choć ich władza na zachodzie była głównie symboliczna.
Justynian Wielki odegrał kluczową rolę w historii Bizancjum, próbując odzyskać terytoria dawnego Imperium Rzymskiego. Jego najważniejszym osiągnięciem była kodyfikacja prawa rzymskiego, znana jako Kodeks Justyniana. Za jego panowania powstały również wspaniałe budowle w Konstantynopolu.
Definicja: Kodeks Justyniana to zbiór praw rzymskich, uporządkowanych i ujednoliconych za panowania cesarza Justyniana Wielkiego.
Władza cesarska w Bizancjum była absolutna, a władcę uznawano za pełnomocnika Boga na Ziemi. Cesarz skupiał w swoich rękach zarówno władzę świecką, jak i religijną, co określano mianem cezaropapizmu.
Highlight: Charakterystycznym elementem kultury bizantyjskiej były ikony - schematyczne i sformalizowane wizerunki Jezusa i świętych, z postaciami o szeroko otwartych oczach.