Kulturalne dziedzictwo karolińskie
Sercem imperium Karola był Akwizgran (dzisiejsze Aachen), gdzie władca wzniósł imponującą kaplicę pałacową. Ta architektoniczna perełka łączyła tradycje rzymskie z nowatorskimi rozwiązaniami, pełniąc funkcje zarówno religijne, jak i polityczne. Była miejscem koronacji, audiencji i uroczystych nabożeństw.
Czas panowania Karola to nie tylko podboje, ale też intensywny rozkwit kultury, nazwany renesansem karolińskim. Władca zgromadził na swoim dworze uczonych z całej Europy, którzy kopiowali i studiowali antyczne teksty. Zakładał szkoły i wprowadzał reformy edukacyjne, kładąc podwaliny pod rozwój średniowiecznej kultury.
Podstawą wykształcenia w epoce karolińskiej było siedem sztuk wyzwolonych. Dzieliły się one na dwie grupy trivium (gramatyka, retoryka, dialektyka) związane z językiem oraz quadrivium (arytmetyka, geometria, muzyka, astronomia) obejmujące nauki matematyczno-przyrodnicze. Taki program miał kształcić ludzi zdolnych do pełnienia funkcji publicznych.
Warto zapamiętać! System edukacyjny oparty na siedmiu sztukach wyzwolonych przetrwał przez całe średniowiecze i wpłynął na organizację pierwszych uniwersytetów europejskich.