Polityka zagraniczna ostatnich Jagiellonów
Polityka dynastyczna Jagiellonów za Zygmunta Starego 1506−1548 skupiała się początkowo na relacjach z Habsburgami. W 1515 roku doszło do słynnego zjazdu wiedeńskiego, gdzie ustalono, że w razie wygaśnięcia linii Jagiellonów na tronach Czech i Węgier, władza przejdzie w ręce Habsburgów. Przypieczętowały to tzw. "śluby wiedeńskie" - małżeństwa zawarte między rodzinami.
Stosunki polsko-krzyżackie stanowiły kolejny ważny element polityki zagranicznej Jagiellonów. Po II traktacie toruńskim 1466 Zakon był lennem Polski, jednak wielki mistrz Albrecht Hohenzollern prowadził politykę antypolską. W latach 1519-1521 doszło do ostatniej wojny polsko-krzyżackiej. Jej skutkiem było podpisanie traktatu krakowskiego 8kwietnia1525, na mocy którego nastąpiła sekularyzacja zakonu - powstały protestanckie Prusy Książęce, które pozostały lennem Polski.
Jagiellonowie ponieśli porażkę w polityce mołdawskiej. Hospodarstwo Mołdawskie, które od 1387 roku było polskim lennem, zostało utracone po nieudanej wyprawie Jana Olbrachta w 1497 roku (stąd powiedzenie "Za króla Olbrachta wyginęła szlachta"). Mołdawia przeszła pod zwierzchnictwo tureckie.
Warto wiedzieć! Hołd pruski złożony przez Albrechta Hohenzollerna Zygmuntowi Staremu (10 kwietnia 1525) został uwieczniony na słynnym obrazie Jana Matejki i stał się symbolem ówczesnej potęgi Polski.
Za czasów Zygmunta II Augusta rozpoczęła się polityka bałtycka Jagiellonów - walka o dominium Maris Baltici (panowanie na Bałtyku). Kluczowym elementem były Inflanty, którymi interesowały się także inne państwa regionu: Rosja, Szwecja, Dania i Litwa. Rywalizacja ta doprowadziła do pierwszej wojny północnej, zakończonej w 1570 roku pokojem w Szczecinie, który potwierdził polskie panowanie w Inflantach.