Kongres wiedeński rozpoczął się we wrześniu 1814 roku, aby uporządkować sprawy po Napoleonie i trwał do czerwca 1815 roku. W skład najważniejszych państw uczestniczących w kongresie wchodziły: Austria, Rosja, Prusy, Anglia, Francja.
Decyzje kongresu wiedeńskiego
Kongres wiedeński opracował trzy zasady, które określały postanowienia kongresu:
- Zasada restauracji - powrót do władzy odsuniętych od Napoleona
- Zasada legitymizmu - wszelka władza pochodzi od Boga
- Zasada równowagi europejskiej - żaden kraj w Europie nie może mieć przewagi nad innymi
Kongres wiedeński doprowadził do istotnych zmian terytorialnych, takich jak przyłączenie Rosji terenów Finlandii, Besarabii oraz Księstwa Warszawskiego. Prusy uzyskały Gdańsk, Toruń, Pomorze Szwedzkie, Westfalię, departamenty Bydgoszcz i Poznań, a Austria rozszerzyła swoje terytorium o Wieliczkę, Lombardię, Wenecję i Dalmację. Anglia z kolei zyskała Kraj Przylądkowy, Maltę oraz Cejlon, natomiast Francja została okrojona do granic z 1790 r., tracąc Sabaudię.
Postanowienia kongresu wiedeńskiego w sprawie Polski
Po Kongresie Wiedeńskim doszło do kilku istotnych decyzji dotyczących Polski, takich jak połączenie Norwegii ze Szwecją, reaktywacja państwa Kościelnego, Królestwa Sardynii i Sycylii. Danii odebrano Norwegię, a Wyspy Owcze zostały im przydzielone. Ponadto, Holandia i Belgia zostały połączone w Królestwo Niderlandów, a Szwajcaria uzyskała niepodległość.
Skutki kongresu wiedeńskiego
Po Kongresie Wiedeńskim zostało utworzone Święte Przymierze, które miało na celu regulację stosunków politycznych w Europie. Zostało utworzone w styczniu 1815 roku przy udziale Rosji, Austrii i Prus, a później, w listopadzie 1815 roku, dołączyła do niego także Anglia, tworząc koncert mocarstw. Kongres Wiedeński oraz jego postanowienia miały istotny wpływ na kształtowanie się Europy po zakończeniu wieloletnich zmagań wynikających z napoleońskich wojen.
