Ustrój i gospodarka Królestwa Polskiego
Królestwo Polskie funkcjonowało jako monarchia konstytucyjna z konstytucją opracowaną przez Adama Jerzego Czartoryskiego w 1815 roku. Formalnie władcą był car Aleksander I, jednak faktyczną władzę sprawował jego brat Konstanty Romanow, a namiestnikiem został generał Józef Zajączek. Sejm, składający się z króla, Izby Poselskiej i Senatu, pełnił funkcję władzy ustawodawczej.
Gospodarka Królestwa rozwijała się dynamicznie dzięki działaniom ministra skarbu Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego. Z jego inicjatywy powstały ważne instytucje finansowe: Bank Polski (1828) oraz Towarzystwo Kredytowo Ziemskie (1825). W kraju działały prężne okręgi przemysłowe: włókienniczy Okręg Łódzki, wydobywcze Zagłębie Dąbrowskie oraz Staropolski Okręg Przemysłowy specjalizujący się w wydobyciu i hutnictwie. Dzięki Stanisławowi Staszicowi w Kielcach utworzono Szkołę Akademiczno-Górniczą, a imponującym osiągnięciem inżynieryjnym stał się Kanał Augustowski.
Warto zapamiętać! Drucki-Lubecki stworzył podwaliny nowoczesnego systemu finansowego Polski, co przyczyniło się do dynamicznego rozwoju przemysłu w wielu regionach kraju.
Opozycja wobec władzy carskiej działała zarówno legalnie, jak i nielegalnie. Legalne stronnictwo opozycyjne w Sejmie, zwane Kaliszanami, utworzyli bracia Bonawentura i Wincenty Niemojowscy, którzy sprzeciwiali się cenzurze prewencyjnej. Tajne organizacje obejmowały Towarzystwo Patriotyczne założone przez Waleriana Łukasińskiego (1821) oraz Towarzystwo Filomatów, którego inicjatorami byli Tomasz Zan i Adam Mickiewicz.