mit o wojnie trojańskiej

Alternatywny zapis:

walki, zwycięstwa, przegranej, bohaterstwa, śmierci za ojczyznę, proroctwa zbliżającej się katastrofy. Bohaterowie Tetyda - boginka morska, matka Achillesa Peleus - książę tesalski, mąż Tetydy, ojciec Achillesa Achilles - syn Tetydy i Peleusa, w dzieciństwie matka kąpała go w rzece Styks, żeby jego ciało było odporne na ciosy, trzymała go jednak za piętę, która była jedynym słabym punktem bohatera. Kiedy wybuchła wojna trojańska, matka przebrała Achillesa za kobietę i ukryła na dworze Likomedesa. Odnalazł go tam Odyseusz i nakłonił do udziału w wojnie, ponieważ przepowiednia głosiła, że bez udziału Achillesa Grecy nie wygrają. W czasie walk z Trojańczykami rycerzowi długo dopisywało szczęście. Achilles mocno przeżył śmierć swojego przyjaciela, którego zabił Hektor Patroklosa i w zemście zabił trojańskiego królewicza. Sam zaś zginął od strzały Parysa. Wojska greckie na znak żałoby po Achillesie ostrzygło sobie włosy. Jego kości złożono w złotej urnie i pochowano pod usypanym kurhanem. Eris - bogini niezgody, zjawiła się na ślubie Tetydy i Peleusa i rzuciła jabłko z napisem ,,dla najpiękniejszej", o które pokłóciły się Hera, Atena i Afrodyta. Parys- syn Priama, króla Troi. Jego matce przed urodzeniem Parysa śniło się, że urodziła płonącą pochodnię, od której spłonęło całe miasto. Dziecko porzucono więc w lesie, ale przygarnął go pasterz. Parys również został pasterzem i właśnie jego Zeus wyznaczył na sędziego konkursu piękności. Bohater oddał pierwszeństwo Afrodycie, a w zamian miał otrzymać Helenę. Kiedy wygrał igrzyska w Troi i władcy miasta rozpoznali w nim swojego syna, mógł on pojechać, jako królewicz, na dwór króla Menelaosa i porwać jego żonę, Helenę. Stało się to początkiem wojny trojańskiej. Helena - żona króla Menelaosa, najpiękniejsza kobieta na ziemi, obiecana Parysowi przez Afrodytę i porwana przez trojańskiego królewicza. Stała się ona przyczyną wojny, po śmierci Parysa została wydana za jego brata Deifoba. Przeprowadziła tajemniczymi korytarzami Troi Odyseusza i Diomedesa, którzy wykradli z miasta palladion. Menelaos przebaczył Helenie zdrady. Po śmierci męża rodzina Menelaosa wypędziła ją z Myken. Schroniła się wówczas u swojej przyjaciółki Polikso na wyspie Rodos. Kobieta znienawidziła Helenę, ponieważ jej mąż zginął pod Troją. Pewnego dnia, kiedy żona Menelaosa udała się do kąpieli trzy służące przebrane za Erynie na zlecenie Polikso, związały Helenę i powiesiły ją na drzewie. Menelaos - król Sparty, mąż Heleny, podczas jego nieobecności Parys porwał Helenę. Menelaos po zdobyciu Troi zamordował jej trojańskiego męża Deifoba i przebaczył żonie. Agamemnon - naczelny wódz Greków, król Argon i Myken, brat Menelaosa, w dziesiątym roku wojny porwał córkę kapłana Apolla, za co bóg zesłał na obóz Greków zarazę. Agamemnon oddał więc brankę, ale zabrał ulubioną niewolnicę Achillesa Bryzeidę. Wtedy obrażony Achilles na jakiś czas zaprzestał walki, a sprzyjający mu Zeus przeważył szalę zwycięstwa na korzyść Trojan. Po powrocie do domu został zamordowany przez żonę Klitajmestrę i jej kochanka. Odyseusz - rycerz z Itaki, po śmierci Achillesa dostał jego cudowną zbroję. Razem z Diomedesem wykradł z Troi posąg Ateny, który zapewniał miastu pomyślność. Po wojnie długo tułał się zanim wrócił do żony Penelopy i syna Telemacha. Ajaks - syn Telamona, Megarejczyk, po śmierci Achillesa chciał dostać jego zbroję, jednak keidy przyznano ją Odyseuszowi, bohater dostał szału i wyrżnął stado baranów, biorąc je za żołnierzy Odyseusza. Kiedy oprzytomniał, popełnił samobójstwa. Kalchas - wróżbita, stwierdził, że cisza morska uniemożliwiająca wypłynięcie okrętów Greków pod Troję jest wynikiem gniewu Artemidy, którzy domagają się ofiary z córki Agamemnona Ifigenii, przepowiedział również, że wojna będzie trwała dziesięć lat i skończy się zwycięstwem Greków (miało na to wskazywać zachowanie węża, który pojawił się podczas nabożeństwa przed wojenną wyprawą, zjadł on dziewięć wróbli, a następnie skamieniał). Ifigenia - córka Agamemnona, miała zostać złożona w ofierze Artemidzie, ale w ostatniej chwili bogini ocaliła życie dziewczyny, a zamiast niej poświęcono łanię, Ifigenia zaś została kapłanką Artemidy w Taurydzie.