Konflikty religijne i rozkwit absolutyzmu
Tło monarchii absolutnej we Francji stanowiły wojny religijne toczone w latach 1562-1589 między katolikami a hugenotami (francuskimi protestantami). Najstraszniejszym wydarzeniem tego okresu była Noc św. Bartłomieja – trzydniowa rzeź hugenotów. Dopiero Henryk IV wydał w 1598 roku edykt nantejski, dający hugenotom ograniczoną wolność wyznania.
Kardynał Richelieu, rządzący Francją w latach 1624-1642, znacząco wzmocnił władzę królewską. Ograniczył niezależność hugenotów, podporządkował arystokrację królowi i kierował się przede wszystkim racją stanu. To on przygotował grunt pod absolutyzm Ludwika XIV.
Za panowania Ludwika XIV Francja osiągnęła szczyt potęgi. Kraj posiadał największą i najlepszą armię w Europie, powiększył swoje terytorium dzięki zwycięskim wojnom i skutecznej dyplomacji. Nastąpił rozkwit kultury (m.in. komedie Moliera), ale jednocześnie król odwołał edykt nantejski w 1685 roku. Niestety, chłopi byli nadmiernie obciążeni kosztami wojen i utrzymania całej monarchii.
Pamiętaj: Absolutyzm Ludwika XIV przyniósł Francji potęgę militarną i kulturalną, ale jednocześnie pogłębił nierówności społeczne, co później przyczyniło się do wybuchu rewolucji francuskiej.