Wojna Krymska (1853-1856)
Wojna Krymska rozpoczęła się od żądań cara Mikołaja I, który chciał wyłącznego prawa opieki nad świętymi miejscami chrześcijan w Palestynie. Stała za tym idea panslawizmu - koncepcji zjednoczenia wszystkich Słowian pod rosyjskim protektoratem, a Bałkany były głównym kierunkiem ekspansji Rosji.
Gdy car zażądał opieki nad prawosławnymi w imperium osmańskim, Turcja wypowiedziała Rosji wojnę. Na pomoc Turcji przyszły Wielka Brytania, Francja i Królestwo Sardynii. Przełomowym momentem było oblężenie i zdobycie twierdzy Sewastopol w 1855 roku, co przesądziło o klęsce Rosji.
Pokój paryski z 1856 roku przyniósł zdemilitaryzowanie Morza Czarnego oraz autonomię dla Serbii, Mołdawii i Wołoszczyzny. Wojna osłabiła pozycję Rosji, ujawniając jej zacofanie, a także zachwiała sojuszami Świętego Przymierza. W Rosji rozpoczęła się tzw. "wiosna posewastopolska" - okres liberalizacji i reform.
Ciekawostka: Określenie "cienka czerwona linia" pochodzi właśnie z wojny krymskiej i oznacza niewielkie siły skutecznie broniące się przed liczniejszym wrogiem - nawiązuje do szkockich piechurów w czerwonych mundurach, którzy odparli szarżę rosyjskiej kawalerii.