Alternatywny zapis:

rządy Nabuchodonozora II w Babilonii 539 r. p.n.e. upadek Babilonu Mezopotamia to kraina położona pomiędzy Tygrysem i Eufratem, o korzystnym klimacie i glebach użyźnianych przez wylewy obu rzek. Nieregularność tych wylewów skłaniała do budowy i utrzymania systemów irygacyjnych. Wymagało to stałej i zorganizowanej pracy większej grupy ludzi i prowadziło do powstania pierwszych państw, a także cywilizacji. Najstarszym znanym ludem Mezopotamii byli Sumerowie. Dokonali oni wielu odkryć i wynalazków, wśród których najistotniejszym było pismo. W III tys. p.n.e. w Mezopotamii powstało imperium akadyjskie, którego najwybitniejszym władcą był Sargon. W II i I tys. p.n.e. potęgę zyskały Babilon oraz Asyria. Władcą asyryjskim udało się podbić cały Bliski Wschód od Egiptu do Iranu. W miastach Mezopotamii rozwijały się rzemiosło i nauka (matematyka, astronomia), a także - literatura. Znajomość pisma pozwoliła również opracować pierwsze spisy prawa, takie jak Kodeks Hammurabiego z XVIII w. p.n.e. STAROŻYTNY EGIPT ok. 3000 r. p.n.e. początki państwa egipskiego ok. 2675 - 2170 p.n.e. Stare Państwo ok. 2000 - 1760 p.n.e. Średnie Państwo 1540-1085 p.n.e. Nowe Państwo 332 r. p.n.e. podbój Egiptu przez Aleksandra Macedońskiego Państwo egipskie w starożytności obejmowało niemal wyłącznie ziemie położone w bezpośredniej bliskości Nilu. Składało się z Egiptu Dolnego (ujście Nilu) i Górnego (dolina rzeki). Dzieje Egiptu dzieli się na trzy epoki: Starego Państwa, Średniego Państwa i Nowego Państwa, kiedy osiągnął on największe terytorium i znaczenie polityczne. Władca Egiptu - faraon - sprawował władzę absolutną. Na czele rozbudowanej administracji stał wezyr. Ważną rolę odgrywali kapłani, którzy dysponowali władzą o ogromnymi majątkami należącymi do świątyń. Najliczniejsi byli wolni chłopi, którzy wykonywali określone prace na rzecz państwa, natomiast niewielu było niewolników. Egipska religia miała charakter politeistyczny, zatem Egipcjanie czcili wiele różnorodnych bóstw. Miejscem kultu były przede wszystkim świątynie. Ważną rolę odgrywała wiara w życie po śmierci. Z tego powodu istniał tam m.in. zwyczaj balsamowania zwłok i wznoszono monumentalne grobowce - piramidy. Egipcjanie posługiwali się trzema rodzajami pisma: pismem hieroglificznym, hieratycznym i demotycznym. IZRAEL I FENICJA ok. 960 r. p.n.e. budowa Pierwszej Świątyni Jerozolimskiej 814 r. p.n.e. założenie Kartaginy 722 r. p.n.e. podbój Królestwa Izraela przez Asyrię 586-538 p.n.e. niewola babilońska Żydów 66 - 73 n.e. wojna żydowska 132 -135 n.e. powstanie Bar Kochby Początki Izraela opisuje Biblia. Pasterski lud Hebrajczyków miał przybyć do Kanaanu (Palestyna) z Mezopotamii. W XI - X w. p.n.e. powstało tam królestwo żydowskie ze stolicą w Jerozolimie. Władali nim kolejno Saul, Dawid i Salomon. Po śmierci Salomona państwo rozpadło się na Izrael i Judeę, które zostały podbite przez Asyrię (VIII w. p.n.e.) i Babilonię (VI w. p.n.e.). Wydarzenia te doprowadziły do powstania diaspory - rozproszenia Hebrajczyków poza ziemiami Izraela. Hebrajczyków wyróżniał i jednoczył judaizm, monoteistyczna wiara w jednego Boga (Jahwe). Świętą księgą judaizmu jest Tora, a jej objaśnienia zawiera Talmud. Fenicjanie zamieszkiwali wschodnie wybrzeża Morza Śródziemnego, gdzie utworzyli szereg miast - państw. Zajmowali się głównie handlem. Na wybrzeżach Morza Śródziemnego założyli wiele kolonii. Fenicjanie opracowali pierwszy alfabet - system znaków odpowiadających spółgłoskom. CYWILIZACJE INDII I CHIN ok. 2500 r. p.n.e. początek cywilizacji doliny Indusu ok. 1600-1050 p.n.e. panowanie dynastii Szang w Chinach ok. 1500 r. p.n.e. najazd Ariów na dolinę Indusu ok. 566-480 p.n.e. Budda 551-479 p.n.e. Konfucjusz 273-332 p.n.e. panowanie Aśoki 221 r. p.n.e. zjednoczenie Chin przez Pierwszego Cesarza W III tys. p.n.e. w dolinie Indusu powstała cywilizacja, o której wysokim poziomie rozwoju świadczą ruiny miast: Mohendżo Daro i Harappa. Jej upadek wiązał się z najazdem Ariów (ok. 1500 r. p.n.e.), którzy wprowadzili w Indiach podział społeczeństwa na warny (kasty). Najstarsze państwo chińskie powstało w pierwszej połowie II tysiąclecia p.n.e. w dolinie Żółtej Rzeki. Z czasem rozpadło się ono na wiele niezależnych królestw, które w 221 r. p.n.e. zjednoczył Qin Shi Huangdi (Pierwszy Cesarz). Zreformował on administracje, ujednolicił pismo, prawo, system monetarny, rozbudował sieć dróg i zapoczątkował budowę Wielkiego Muru. Podstawą gospodarki było rolnictwo. W religiach starożytnych Indii - braminizmie i hinduizmie - ważną rolę odgrywała wiara w reinkarnację - odradzanie się człowieka po śmierci poprzez wędrówkę dusz. Z kolei w filozofii buddyzmu i konfucjanizmu ważne było przestrzeganie zasady etycznych. W starożytnych Indiach wynaleziono cyfry arabskie, w Chinach zaś - jedwab, porcelanę i papier.