Pierwsze cywilizacje i ich rozwój
Ewolucja człowieka przebiegała od sahelantropów i australopiteków przez człowieka wyprostowanego, neandertalczyka, aż do człowieka rozumnego. Historia ludzkości dzieli się na epoki: kamienia (do ok. 4500 r. p.n.e.), brązu (ok. 1800 r. p.n.e.) i żelaza (ok. 700 r. p.n.e.).
Przejście na osiadły tryb życia około 5000 r. p.n.e. zapoczątkowało gwałtowny rozwój cywilizacji. Ludzie zaczęli uprawiać rośliny (pszenica, jęczmień, kukurydza) i udomawiać zwierzęta (pies, owca, krowa). Wynaleziono narzędzia, budowano miasta i osady, co znacząco poprawiło warunki życia.
Mezopotamia (ok. 4000 r. p.n.e.) była domem dla Sumerów, Babilończyków (władca Hammurabi) i Asyryjczyków. Rozwinęli oni zaawansowane systemy religijne (politeizm), budowali zikkuraty, stworzyli pismo klinowe oraz rozwinęli matematykę, astronomię i medycynę. Hammurabi zasłynął z kodeksu praw, a Asyria z potężnej armii.
Starożytny Egipt był rządzony przez faraonów uważanych za półbogów. Egipcjanie stworzyli hieroglify, budowali monumentalne piramidy (Giza), wierzyli w życie pozagrobowe (mumifikacja) i czcili bogów takich jak Ra, Horus i Izyda.
Ciekawostka! Żyzny Półksiężyc (Bliski Wschód) był idealnym miejscem dla rozwoju pierwszych cywilizacji dzięki dobrze nawodnionym dolinom, które zapewniały żyzną glebę i obfitość pożywienia.
Starożytny Izrael wprowadził monoteizm (judaizm). Historia Żydów zaczyna się od Abrahama, który wędrował z Ur do Kanaanu. Po niewoli egipskiej, Mojżesz wyprowadził lud i otrzymał Dekalog. Królestwem rządzili Saul, Dawid i Salomon, który zbudował Świątynię Jerozolimską. Po zniszczeniu świątyni i podbojach (Asyryjczycy, Babilończycy, Rzymianie), Żydzi żyli w diasporze. Ich świętą księgą jest Tora.